...Τὸ πρόβλημα ἐντοπίζεται σ' αὐτὴ καθαυτὴ τὴν ἔννοια τοῦ ἐξελληνισμοῦ. Εἶναι ἕνα μέτρο ἄχρηστο γὰ τὸν προσδιορισμὸ τῆς ἔννοιας τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Οὔτε κἂν λέξη δὲν ὑπάρχει στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα τῆς κλασικῆς ἢ βυζαντινῆς περιόδου ποὺ νὰ δηλώνει τὴν ἔννοια τοῦ ἐξελληνισμοῦ. Ὁ ἑλληνισμὸς ἦταν μιὰ γλώσσα κι ἕνας πολιτισμὸς στὸν ὁποῖον μποροῦσαν νὰ μετέχουν λαοὶ ἐντελῶς διαφορετικοὶ μεταξύ τους. Κι αὐτὸ εἶναι ποὺ τὸν κάνει τόσο ξεχωριστό. [...] Ὁ ἑλληνισμός, λέξη γνήσια ἑλληνικὴ ποὺ ἀποδίδει τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, δηλώνει γλώσσα, σκέψη, μυθολογία καὶ εἰκόνες ποὺ συγκροτοῦν ἕνα ἐξαιρετικὰ εὐέλικτο μέσο πολιτιστικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἔκφρασης. Ἕνα μέσο ὄχι ἀναγκαστικὰ ἀντίθετο στὶς τοπικὲς ἢ αὐτόχθονες παραδόσεις. Ἀντίθετα παρεῖχε στὶς παραδόσεις αὐτὲς ἕναν νέο, πιὸ καλλιεργημένο τρόπο νὰ ἐκφραστοῦν.
G. Bowersock, Ὁ Ἑλληνισμὸς στὴν Ὕστερη Ἀρχαιότητα, σσ. 26-27.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.