Ἕνα τέχνασμα. Ρητορικὸ ἢ πραγματικό, δύσκολα θὰ μάθουμε.
Ἦταν μιὰ φορὰ ὁ Μαξιμίνος Θράξ,
...ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ νὰ ἀγνοοῦσε τί συνέβαινε, μπορεῖ ὅμως καὶ νὰ τὸ εἶχε προσχεδιάσει μυστικά. Οἱ στρατιῶτες, τότε, τοῦ φόρεσαν τὴ βασιλικὴ πορφύρα καὶ τὸν ἀνακήρυξαν αὐτοκράτορα. Ἐκεῖνος στὴν ἀρχὴ ἀρνήθηκε καὶ πῆγε νὰ βγάλει ἀπὸ πάνω του τὴν πορφύρα. Καθὼς ὅμως οἱ ἄλλοι στέκονταν μπροστά του μὲ τὰ σπαθιὰ στὰ χέρια, ἀπειλώντας νὰ τὸν σκοτώσουν, θεώρησε προτιμότερο νὰ γλιτώσει τώρα καὶ νὰ κινδυνεύσει ἀργότερα κι ἔτσι ἀποδέχτηκε τὴν τιμή.
Ἡρωδιανός, 6.8.5-6.
Τὰ ἴδια λέει κι ὁ Ζωναρᾶς στὴν Ἐπιτομὴ Ἱστοριῶν, 13.10, γιὰ τὸν Ἰουλιανό. Οἱ στρατιῶτες τὸν ἀπείλησαν νὰ λάβει τὸ στέμμα (ἄλλωστε, ἤθελε ὁ Κωνστάντιος Β΄ νὰ τοὺς μεταφέρει ἀπὸ τὴν πατρίδα τους τὴ Γαλατία στὸ μέτωπο μὲ τοὺς Πέρσες -τοὺς μετέφερε ἀγόγγυστα ὁ Ἰουλιανός, μετά), κι αὐτὸς ἀναγκάστηκε νὰ γίνει αὐτοκράτορας. Μάλιστα, ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν νόμιμο αὐτοκράτορα, τὸν Κωνστάντιο Β΄, στὴν ὁποία παρουσίασε τὴ στάση του ἐναντίον του ὡς ἀκούσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.