Κάποτε στὴν Τουρκία

 

Ἐν τῷ μεταξύ, στὴν Τουρκία...

Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἀκόμη μάχη μεταξὺ Βυζαντινῶν καὶ Περσῶν, ἐπὶ Μαυρικίου, στὴν ὁποία νίκησαν οἱ πρῶτοι,

Ὅλοι οἱ Τοῦρκοι ἐστάλησαν στὸ βασιλιᾶ στὸ Βυζάντιο. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν στὰ μέτωπα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ κεντημένο μὲ μελάνι καί, ὅταν ρωτήθηκαν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα πῶς ἔτυχε νὰ ἔχουν τὸ σημεῖο αὐτό, εἶπαν ὅτι πολλὰ χρόνια πρὶν εἶχε ἐπιπέσει λοιμὸς στὴν Τουρκία καὶ κάποιοι Χριστιανοὶ ποὺ ἔμεναν ἐκεῖ τοὺς πρότειναν νὰ τὸ κάνουν αὐτὸ καὶ ἀπὸ τότε ἡ χώρα τους ἐσώθη

 

Θεοφάνης 6081 (588-589 μ.Χ.). Ἡ Τουρκία τοῦ ἔτους ἐκείνου ἦταν ἀνατολικὰ τῆς Κασπίας.

 

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ τελευταίου περσοβυζαντινοῦ πολέμου βρισκόμενος ὁ Ἡράκλειος στὴ Λαζική (Γεωργία)…

Ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἀνατολικοὺς Τούρκους, ποὺ καλοῦνται Χάζαροι, νὰ γίνουν σύμμαχοί του […] Οἱ Χάζαροι τώρα διέρρηξαν τὶς Κασπίες Πύλες στὴν Περσικὴ χώρα καὶ εἰσβάλλουν στὴ χώρα τοῦ Ἀδραϊγὰν μαζὶ μὲ τὸ στρατηγό τους Χιεβήλ, ποὺ ἦτο δεύτερος κατὰ τὸ ἀξίωμα μετὰ τὸν Χαγάνο. Καὶ σ’ ὅποιους τόπους ἐδιάβαιναν αἰχμαλώτιζαν τοὺς Πέρσες κι ἐπυρπολοῦσαν τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά. Ἀναχώρησε δὲ κι ὁ βασιλιᾶς (Ἡράκλειος) ἀπὸ τὴ Λαζικὴ καὶ τοὺς ἐσυνάντησε. Κι ὁ Ζιεβὴλ μόλις τὸν εἶδε, ἔτρεξε πιὸ μπροστὰ καὶ καταφιλεῖ τὸν τράχηλό του καὶ τὸν προσκύνησε, ἐνῶ οἱ Πέρσες ἔβλεπαν ἀπὸ τὴν πόλη τοῦ Τιφίλιος. Καὶ ὅλοι οἱ Τοῦρκοι στρατιῶτες ἔπεσαν πρηνεῖς στὴ γῆ καὶ μὲ σκυφτὰ τὰ πρόσωπα προσκυνοῦσαν τὸ βασιλιᾶ μὲ τιμὲς ἄγνωστες στὰ ξένα ἔθνη. Ὁμοίως καὶ οἱ διοικητές τους σκαρφάλωσαν πάνω σὲ βράχια καὶ προσκυνοῦσαν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Ἔφερε ἐπίσης ὁ Ζιεβὴλ μπροστὰ στὸ βασιλιᾶ τὸν νεαρὸ γιό του καὶ εὐχαριστεῖτο μὲ τὰ λόγια του καὶ ἐθαύμαζε τὴν ὄψη καὶ τὴ σοφία του. Ἀφοῦ ἐδιάλεξεν ὁ Ζιεβὴλ 40 χιλιάδες γενναίους ἄνδρες, τοὺς ἔδωκε στὸ βασιλιᾶ ὡς συμμάχους καὶ ὁ ἴδιος ἐπέστρεψε στὴ χώρα του.

Θεοφάνης 6117 (624-625 μ.Χ.)

Ἀπόδοση Ἀνανίας Κουστένης. 

 

Δύο διάλογοι Βένετων – Πράσινων

Μονόγραμμα τῶν Πράσινων, πηγή: http://insaph.kcl.ac.uk/iaph2007/iAph040013.html

 

Ἀπὸ Κτίσεως Κόσμου 6024 (Ἰαν. 532), κατὰ τὴ γνωστὴ «Στάση τοῦ Νίκα»:

 

-Οἱ Πράσινοι: «Ἂν ἀφαιρεθεῖ τὸ χρῶμα, ἡ δικαιοσύνη ἐξαφανίζεται. Σταματῆστε τοὺς φόνους, καὶ ἀφῆστε μας νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν τιμωρία. […] Δικαιολογημένα ἕκτος φόνος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔγινε στὸ Ζεῦγμα. Τῇ πρωίᾳ ἐθεώρησεν (Κατὰ τὸ πρωῒ παρακολούθησε τὸν Ἱππόδρομο), καὶ τῇ δείλῃ ἐσφάγη, δέσποτα πάντων»

-Οἱ Βένετοι: «Τοὺς φονιάδες ὅλου τοῦ σταδίου, ἐσεῖς μόνοι ἔχετε».

-Οἱ Πράσινοι: «Ἐσεῖς σφάζετε καὶ φεύγετε».

-Οἱ Βένετοι: «Ἐσεῖς σκοτώνετε καὶ συνεχίζετε νὰ κάνετε βόλτες ἐλεύθερα. Τοὺς φονεῖς γὰρ τοῦ σταδίου ὑμεῖς μόνοι ἔχετε.»

 

 

Ἀπὸ Κτίσεως Κόσμου 6054 (Νοέμ. 561):

 

...ἐνῶ ἐγίνοντο ἀγῶνες στὸν Ἱππόδρομο καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν ἄφιξη τοῦ βασιλιᾶ ξέσπασε ταραχὴ τῶν φατριῶν καὶ ἐπετέθησαν οἱ Πράσινοι κατὰ τῶν Βένετων […] Τότε οἱ Βένετοι εἰσέβαλαν στὸ σημεῖο τῶν θέσεων τῶν Πρασίνων φωνάζοντας: «ἅψον ὧδε, ἅψον ἐκεῖ· ὧδε Πράσινος οὐ φαίνεται» (Κάψτε ἐδῶ, κάψτε ἐκεῖ, Πράσινος δὲν φαίνεται). Σὲ ἀπάντησή τους οἱ Πράσινοι ἐφώναζαν: «αἴ, αἴ, ὅλοι, ὅλοι» (Ἐλᾶτε, ἐλᾶτε, ὅλοι, ὅλοι). Πῆγαν στὴ Μέση, στὶς γειτονιὲς τῶν Βενέτων καὶ ἐλιθοβολοῦσαν ὅσους εὕρισκαν φωνάζοντας: «Ἅψον, ἅψον· ὧδε Βένετος οὐ φαίνεται» (Ἀνάψτε φωτιά, ἀνάψτε φωτιά. Ἐδῶ Βένετος δὲν φαίνεται). Καὶ εἰσέβαλαν στὶς γειτονιὲς ξημερώματα Κυριακῆς καὶ ἅρπαζαν τὶς περιουσίες.

 

Ἀπόδοση Ἀνανίας Κουστένης