Τὸ ἀνδρικὸ χαρέμι τοῦ ὀθωμανοῦ σουλτάνου

...Τὸ δεύτερο τμῆμα τοῦ χώρου τῶν ἀνακτόρων τοῦ Τὸπ-Καποῦ, μετὰ τὸ Χαρέμι ποὺ ἀφορᾶ κατὰ βάση τὸν παντισάχ (Σουλτάνο), εἶναι τὸ Ἐντερούν. Ἐννοιολογικὰ σημαίνει ἀκριβῶς ὅ,τι καὶ τὸ Χαρέμι. Οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ ἕνα χῶρο ἀπαγορευμένο στοὺς ὑπόλοιπους ὅπου ἀντὶ γιὰ γυναῖκες ὑπάρχουν ἄντρες. Μὲ ἄλλα λόγια, εἶναι τὸ χαρέμι τῶν ἀγοριῶν τοῦ σουλτάνου.

 

Οἱ γκουλεμὰ ποὺ χρησιμοποιοῦνταν κατὰ τὸν αὐτὸ τρόπο ὡς ὑπηρέτες καὶ ὡς ἐρωτικὰ ἀντικείμενα. Μὲ αὐτό, περισσότερο ἀπὸ τὴν φιλομοφυλικὴ ἰδιότητα τῆς ὀσμανικῆς πραγματικότητας, ποὺ πολὺ ὀρθὰ ὑποσημειώνει ὁ Κιουτσούκ, θέλουμε νὰ τονίσουμε τὸν ἀμφίφυλο χαρακτήρα της. [...]

 

Ὁ σουλτὰνος στὸ Χαρέμι περιστοιχιζόταν ἀπὸ γυναῖκες, στὸ Ἐντεροὺν ἀπὸ τοὺς «γκουλεμά», ὁ ἀριθμὸς τῶν ὁποίων ξεπερνοῦσε τοὺς χίλιους [...] Ὅπως οἱ τζαριγιὲ (κοπέλες τοῦ χαρεμιοῦ) ἦταν προϊόντα ἁρπαγῆς καὶ αἰχμαλωσίας, ἔτσι καὶ οἱ γκουλεμὰ προέρχονταν ἀπὸ τοὺς ντεβσιρμέ (παιδομάζωμα).

Οἱ ἄρρενες δοῦλοι κατατάσσονταν σὲ ἕξι κατηγορίες: [...] Τὰ παιδιὰ ἀπὸ ὀκτὼ μέχρι δώδεκα χρόνων ποὺ ἀποκαλοῦνταν γκουλαμτσέ. Τὰ γκουλάμ, δηλαδὴ τὰ μειράκια ἀπὸ δώδεκα μέχρι δεκαπέντε-δεκάξι χρόνων ἔφηβοι.

 

Ν. Σαρρῆς, Ὀσμανικὴ Πραγματικότητα, τ. 1, σ. 384-385, 334.