Πατροκτονία, ἀδελφοκτονία, παιδοκτονία στὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία

Ὁ Πορθητὴς στὸν κανουνναμέ του ὑποχρεώνει τὸ σουλτάνο νὰ ἐκτελεῖ τοὺς ἀδελφούς του. Στὴν κορύφωση τοῦ θεσμοῦ ὁ Μεχμέντ Γ' δολοφόνησε δεκαεννιὰ ἀδελφούς του, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἦταν βρέφη που θήλαζαν. Ἡ ἀνάρρηση ἑνὸς σουλτάνου στὸ θρόνο σήμαινε καὶ τὴν ἐξαφάνιση τῶν ἀντιπάλων του, ὄχι μόνον τῶν ὑπαρκτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν πιθανῶν. Πράξεις εἰδεχθεὶς ὅπως εἶναι ἡ πατροκτονία, ἡ ἀδελφοκτονία, ἡ παιδοκτονία (ὄχι ὡς ὅρος τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου ἀλλὰ ὡς κυριολεξία) θεσπίζονται, ὥστε νὰ συνδέονται μὲ τὴ φύση τοῦ ὀσμανικοῦ δεσποτισμοῦ. Πολὺ ὀρθὰ ὁ Κιουτσοὺκ ἀποκαλεῖ τὴ συνήθεια αὐτὴ συνειδητὴ προσπάθεια “ἐξαφάνισης τῆς ἐναλλακτικῆς πολιτικῆς λύσης”. Στὸν πίνακα ποὺ ἀκολουθεῖ περιλαμβάνονται οἱ γνωστὲς δολοφονίες (ὁ Κιουτσοὺκ θεωρεῖ πολὺ πιθανὲς καὶ ἄλλες ὅπως λογουχάρη τοῦ Μουρᾶντ Α' ἀπὸ τὸν Μπαγιαζήντ).

 

Ν. Σαρρῆς, Ὀσμανικὴ Πραγματικότητα, τ. 1, σ. 362-365.