Σεπτίμιος Σεβῆρος: Τὸ στρατὸ καὶ τὰ μάτια σας.

Ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος με τὴ σύζυγό του Ἰουλία Δόμνα, τὸν Γέτα (χωρὶς πρόσωπο) καὶ τὸν Καρακάλλα

 Μετὰ τὴν νίκη του ἐπὶ τοῦ Ἰουλιανοῦ

Εἰσερχόμενος στὴν πόλη (Ρώμη), ὑποσχέθηκε ὅτι δὲν θὰ καταδίκαζε σὲ θάνατο κανένα συγκλητικό. Πῆρε ὅρκο σχετικά, καί, ἐπιπλέον, διέταξε νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ μὲ κοινὸ διάταγμα ὁρίζοντας ὅτι τόσο ὁ αὐτοκράτορας ὅσο καὶ ὁποιοσδήποτε τὸν βοηθήσει σὲ τέτοια πράξη πρέπει νὰ θεωρηθεῖ δημόσιος ἐχθρός, αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά τους. Ὡστόσο, ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ παραβίασε τὸ νόμο αὐτὸν ἀντὶ νὰ τὸν σεβαστεῖ, καὶ σκότωσε πολλοὺς συγκλητικούς.

 

Στὴν Αἴγυπτο, ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος

πῆρε ἀπὸ ὅλα πρακτικὰ τὰ ἱερὰ ὅλα τὰ βιβλία ποὺ μποροῦσε νὰ βρεῖ τὰ ὁποῖα περιεῖχαν ἀπόρρητα πράγματα, καὶ σφράγισε τὸν τάφο τοῦ Ἀλέξανδρου. Αὐτὸ ἔγινε ὥστε κανεὶς στὸ μέλλον νὰ μὴν δεῖ τὸ σῶμα τοῦ Ἀλέξανδρου οὔτε νὰ διαβάσει ὅσα γράφονται στὰ προαναφερθέντα βιβλία.

Ὁ ξάδερφος καὶ φίλος τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου Πλαυτιανός, συγκλητικός, ὕπατος καὶ διοικητὴς τῆς πραιτωριανῆς φρουρᾶς, δεξὶ χέρι τοῦ αὐτοκράτορα

εὐνούχισε ἑκατὸ Ρωμαίους πολίτες εὐγενικῆς καταγωγῆς -ἂν καὶ κανεὶς δὲν τὸ ἔμαθε παρὰ μόνο ἀφότου πέθανε. Δὲν ἦταν μόνο ἀγόρια ἢ ἔφηβοι αὐτοὶ ποὺ εὐνουχίστηκαν, ἀλλὰ καὶ ἐνήλικες ἄνδρες, μερικοὶ ἐκ τῶν ὁποίων εἶχαν συζύγους. Ὁ σκοπός του ἦταν ἡ Πλαυτίλλα, ἡ κόρη του, νὰ ἔχει μόνο εὐνούχους ὡς ὑπηρέτες, εἰδικὰ ὡς δάσκαλους τῆς μουσικῆς καὶ ἄλλων καλῶν τεχνῶν. Ἔτσι, εἴδαμε τὰ ἴδια πρόσωπα εὐνούχους καὶ ἄνδρες, πατέρες καὶ ἀόρχεις, ἀγενεῖς καὶ γενειοφόρους.

Τὰ παιδιὰ τοῦ Σεβήρου, μετὰ τὴ δολοφονία τοῦ Πλαυτιανοῦ,

νοιώθοντας ὅτι ξεφορτώθηκαν ἕναν παιδαγωγό, … ντρόπιαζαν γυναῖκες καὶ κακοποιοῦσαν σεξουαλικὰ ἀγόρια, ὑπεξαιροῦσαν χρήματα, καὶ ἔκαναν τοὺς μονομάχους καὶ τοὺς ἁρματοδρόμους συντρόφους τους.

 

Σκότωσε πολλοὺς ἄλλους συγκλητικούς.

 

Ὁ Ἀπρωνιανὸς κατηγορήθηκε ἐπειδὴ καταγγέλθηκε ὅτι ἡ παραμάνα του κάποτε ὀνειρεύτηκε πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει αὐτοκράτορας, καὶ ἐπειδὴ πιστευόταν ὅτι εἶχε κάνει μαγεία γιὰ νὰ τὸ πετύχει.

Στὴν ἀνακριτικὴ διαδικασία ὁ ἀνακρινόμενος μὲ βασανιστήρια ἔκανε λόγο γιὰ ἕναν φαλακρὸ συγκλητικὸ ποὺ ἦταν συμμέτοχος στὴ συνωμοσία. (Συγκεκριμένα, ὅτι αὐτὸς εἶπε ἢ ἄκουσε τὸ ὄνειρο.) Ὅταν οἱ συγκλητικοὶ τὸ ἔμαθαν αὐτό, κοίταζαν ὅλους τοὺς φαλακροὺς συγκλητικοὺς καὶ μουρμούριζαν ὁ ἕνας «αὐτὸς εἶναι», καὶ ὁ ἄλλος «ὄχι, εἶναι ἐκεῖνος». Ὅσοι εἶχαν πολλὰ μαλλιά, ἦταν ἀνακουφισμένοι, γράφει ὁ Δίων Κάσσιος, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἦταν κατατρομαγμένοι, ἀκόμη κι ὅσοι ἦταν ἐλαφρὰ φαλακροὶ στὸ μέτωπο. Ὅταν ἔφεραν τὸν ἀνακρινόμενο στὴ Σύγκλητο, γιὰ νὰ ὑποδείξει τὸν συνωμότη συγκλητικό, αὐτὸς παρέμεινε σιωπηλός, ἀλλὰ

Μὲ τὸ νεῦμα κάποιου ὑπέδειξε κάποιον ἐξαιρετικὰ φαλακρό, τὸν Βαίβιο Μαρκελλῖνο […] Αὐτὸς τραβήχτηκε ἔξω ἀπὸ τὸ κτήριο τῆς Συγκλήτου θρηνώντας γιὰ τὴ μοίρα του. Ὅταν ἔφτασε στὸ Φόρουμ, ἀρνήθηκε νὰ προχωρήσει ἄλλο, ἀσπάστηκε τὰ τέσσερα παιδιά του, καὶ μίλησε μὲ περιπαθέστατο λόγο: «Ὑπάρχει μόνο ἕνα πράγμα ποὺ μὲ λυπεῖ, παιδιά μου, κι αὐτὸ εἶναι ὅτι σᾶς ἀφήνω πίσω ζωντανά». Τότε, τοῦ ἔκοψαν τὸ κεφάλι.

 

Ὅταν πέθαινε, λέγεται ὅτι εἶπε τὰ ἑξῆς λόγια στοὺς γιούς του:

«Νὰ ὁμονοεῖτε, νὰ πλουτίζετε τοὺς στρατιῶτες, καὶ νὰ περιφρονεῖτε πάντες τοὺς ὑπόλοιπους»

Δίων Κάσσιος, 74.2.1-2, 75.13.2, 14.4-5. 76.7.1 καὶ 3, 8.1-9.2, 15.2, ἔκδ. Dindorf, τ. 4.

 

Μετὰ πῆγε στὴν Ἀθήνα -ἐν μέρει γιὰ νὰ συνεχίσει τὶς σπουδές του καὶ νὰ τελέσει κάποιες ἱερὲς τελετές, καὶ ἐν μέρει ἐξαιτίας τῶν δημόσιων κτηρίων καὶ τῶν ἀρχαίων μνημείων ἐκεῖ. Ἐκεῖ οἱ Ἀθηναῖοι τὸν κακομεταχειρίστηκαν, καὶ γι' αὐτὸ ἔγινε ἐχθρός τους, καὶ ἀργότερα ὡς αὐτοκράτορας πῆρε ἐκδίκηση ἐναντίον τους περικόπτοντας τὰ δικαιώματά τους.

 

Ἐν τῷ μεταξύ, ἔχασε τὴ σύζυγό του καὶ ἐπιθυμώντας νὰ πάρει ἄλλη, ἔκανε ἔρευνα γιὰ τὰ ὡροσκόπια τῶν σὲ ἡλικία γάμου γυναικῶν, ἀφοῦ ἦταν κι ὁ ἴδιος καλὸς ἀστρολόγος. Κι ὅταν ἔμαθε ὅτι ὑπῆρχε μιὰ γυναίκα στὴ Συρία τῆς ὁποίας τὸ ὡροσκόπιο προέβλεπε ὅτι θὰ παντρευόταν ἕναν βασιλιά (ἐννοῶ τὴν Ἰουλία, φυσικά), τὴν ἀναζήτησε, καὶ μὲ τὴν διαμεσολάβηση τῶν φίλων του τὴν ἐξασφάλισε.

 

Ἐνῶ ἦταν στὴ Σικελία, κατηγορήθηκε ὅτι συμβουλεύτηκε μάντεις καὶ ἀστρολόγους σχετικὰ μὲ τὸν αὐτοκράτορα, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἄρχισαν νὰ ἀπεχθάνονται τὸν Κόμμοδο, ἀπαλλάχθηκε ἀπὸ τοὺς ἔπαρχους τῆς φρουρᾶς στοὺς ὁποίους εἶχε παραδοθεῖ γιὰ δίκη, ἐνῶ ὁ κατήγορός του σταυρώθηκε.

 

Ἐξόρισε τὰ παιδιὰ καὶ τὴ σύζυγο τοῦ συνδιεκδικητῆ τοῦ θρόνου Νίγηρα, καὶ ἀργότερα, μετὰ τὴν ἐξέγερση τοῦ Κλαύδιου Ἀλβίνου, τοὺς σκότωσε.

 

Ἔδωσε στοὺς στρατιῶτες του χρήματα τόσα ὅσα ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχε δώσει αὐτοκράτορας.

 

Θανάτωσε πολυάριθμους ἀνθρώπους μὲ τὴν κατηγορία ὅτι εἶχαν ρωτήσει Χαλδαίους (μάγους) ἢ μάντεις πόσο ἐπρόκειτο νὰ ζήσει.

 

Ἡ ἀδερφή του, ἀπὸ τὴ Leptis Magna, μὲ τὸ ζόρι μποροῦσε νὰ μιλήσει λατινικά, πράγμα ποὺ τὸν ἔκανε νὰ κοκκινίζει πολύ.

Ἡ ὁμιλία του ἦταν καθαρή, ἀλλὰ διατήρησε μιὰ ἀφρικανικὴ προφορὰ ἕως τὰ γεράματα.

 

Μὲ τὴν ἀπαίτηση τῶν γιῶν του θεοποιήθηκε. 

Μετὰ τὸ θάνατό του ἀγαπήθηκε πολύ, γιατὶ τότε κάθε φθόνος γιὰ τὴν ἐξουσία του ἢ φόβος γιὰ τὴν σκληρότητά του εἶχαν χαθεῖ.

 

Historia Augusta, 10.3.7 καὶ 9, 10.4.3, 10.9.2 καὶ 10.10.1, 10.12.2, 10.15.5 καὶ 7, 10.19.9, 10.19.4 καὶ 10.