Καθὼς πολλοὶ ἄλλοι, ὅπως ὁ Δημήτριος ὁ Κυνικός, παρακινημένοι ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῶν Στωικῶν, ἔκαναν κατάχρηση τοῦ ὀνόματος τῆς φιλοσοφίας γιὰ νὰ διδάξουν δημόσια πολλὰ δόγματα ποὺ ἦταν ἀσύμβατα μὲ τὴν ἐποχή, καὶ ἔτσι διέφθειραν μερικοὺς ἀπὸ τοὺς ἀκροατές τους, ὁ Μουκιανὸς καταφέρθηκε ἐναντίον τους καὶ ἔπεισε τὸν Βεσπασιανὸ νὰ ἐκδιώξει ὅλους αὐτοὺς ἀπὸ τὴν πόλη.
Καὶ ὁ Βεσπασιανὸς ἀμέσως ἐξόρισε ἀπὸ τὴ Ρώμη ὅλους τοὺς φιλοσόφους ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Μουσώνιο. Ὁ Δημήτριος καὶ ὁ Ὁστιλιανὸς ἐξορίστηκαν στὰ νησιά. Ὁ Ὁστιλιανὸς ἂν καὶ δὲν σταμάτησε ὅταν τοῦ εἶπαν γιὰ τὴν ποινὴ τῆς ἐξορίας, ἀλλὰ ἁπλὰ καταφέρθηκε ἀκόμη περισσότερο ἐναντίον τῆς μοναρχίας, ὡστόσο ἀμέσως ἀποσύρθηκε. Ὁ Δημήτριος, ἀντιθέτως δὲν ὑποτασσόταν οὔτε καὶ τότε, καὶ ὁ Βεσπασιανὸς διέταξε νὰ τοῦ σταλεῖ τὸ ἑξῆς μήνυμα: “Κάνεις ὅ,τι μπορεῖς γιὰ νὰ μὲ ἀναγκάσεις νὰ σὲ σκοτώσω, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν σκοτώνω ἕνα σκύλο ποὺ γαβγίζει”.
Ὁ Βεσπασιανὸς μισοῦσε τὸν Ἑλουίδιο Πρίσκο...γιατὶ...πάντα κατηγοροῦσε τὴ βασιλεία καὶ ἐπαινοῦσε τὴ δημοκρατία […] λὲς καὶ ὁ σκοπὸς τῆς φιλοσοφίας ἦταν νὰ προσβάλει ὅσους ἦταν στὴν ἐξουσία, νὰ ὑποδαυλίζει τὰ πλήθη, νὰ ἀνατρέπει τὴν κατεστημένη τάξη πραγμάτων, καὶ νὰ προκαλεῖ τὴν ἐπανάσταση. [...] Ὁ Ἐλουίδιος ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἶχε ἀντιπάθεια πρὸς τὸν Βεσπασιανό, καὶ δὲν θὰ τὴν ἄφηνε οὔτε κατ' ἰδίαν οὔτε δημόσια. Ἔτσι, μὲ τὴν συμπεριφορά του φλέρταρε μὲ τὸν θάνατο.
Ὁρισμένοι σοφιστὲς τῆς κυνικῆς σχολῆς κατάφεραν κατὰ κάποιο τρόπο νὰ μποῦν μέσα στὴν πόλη. Καὶ πρῶτα ὁ Διογένης, μπῆκε στὸ γεμάτο θέατρο, λοιδώρησε τὸ (αὐτοκρατορικό) ζεῦγος...καὶ γι' αὐτὸ μαστιγώθηκε. Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸν ὁ Ἡρᾶς, ξέσπασε σὲ πολλὰ γαβγίσματα κατὰ τὴ πραγματικὴ κυνικὴ συνήθεια, καὶ γι' αὐτὸ ἀποκεφαλίστηκε.
Ὅταν στὸ τέλος κατάλαβε ὅτι θὰ πεθάνει, εἶπε "Θεὸς ἤδη γίνομαι".
Δίων Κάσσιος, 65.12-13, 16, 66.1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.