Σχολικὴ προπαγάνδα

Παράλληλα μὲ τὶς διώξεις κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἐπὶ Μαξιμίνου Δάια (308-313), γινόταν σχολικὴ προπαγάνδα στὶς νεότερες γενιές, μὲ τὴν ἀνάγνωση καὶ ὑποχρεωτικὴ ἐκμάθηση ἀπὸ τοὺς μαθητὲς λιβέλλων κατὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Βλ. Εὐσέβιος, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, 810.8-14, 812.21-23 (9.5.1, 9.7.1).

Πλάσαντες τότε ὑπομνήματα τοῦ Πιλάτου καὶ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, γεμᾶτα ἀπὸ κάθε εἴδους βλασφημία κατὰ τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἔγκριση τοῦ αὐτοκράτορα, τὰ στέλνουν σὲ ὅλη τὴν χώρα ποὺ βρισκόταν ὑπὸ τὴν ἐξουσία του, μὲ τὴ μορφὴ προκήρυξης, καὶ παραγγέλλουν νὰ τὰ δημοσιεύσουν σὲ ἐμφανὲς σὲ ὅλους μέρος σὲ κάθε τόπο, σὲ χωριὰ καὶ πόλεις. Καὶ οἱ γραμματοδιδάσκαλοι νὰ τὰ διδάσκουν στὰ παιδιὰ ἀντὶ γιὰ μαθήματα, καὶ νὰ ἐπιβάλλουν σὲ αὐτὰ νὰ τὰ μαθαίνουν ἀπ’ ἔξω.

καί:

Τὰ παιδιὰ τῶν σχολείων ἔφερναν καθημερινὰ στὸ στόμα τους τὸν Ἰησοῦ καὶ τὸν Πιλάτο, καὶ τὰ ὑβριστικὰ πλαστὰ ὑπομνήματα.