Ἡ Ποίηση φταίει

Οἱ Μοῦσες, ψηφιδωτὸ ἀπὸ τὴν πόλη Ζεῦγμα. Πηγή: Anadolu Ajansi / Adem Yilmaz

Ὁ ἐθνικὸς Πορφύριος (3^ος αἰ.):

Ἡ ποίηση ἐξῆψε περισσότερο τὶς ἐσφαλμένες γνῶμες τῶν ἀνθρώπων.

Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων, Β΄ 107 (2.41.1), ἔκδ. J. Bouffartigue.

 

Ὁ ἐθνικὸς Ἀμμώνιος (6^ος αἰ.)

ἔτυχε νὰ ἔχει ἕνα γάιδαρο, ὁ ὁποῖος, λένε, ὅταν ἄκουγε διαλέξεις γιὰ τὴν ποίηση, συχνὰ ξέχναγε νὰ φάει ἀκόμη κι ἂν προηγουμένως εἶχε σκόπιμα ἀποφύγει νὰ φάει.

Δαμάσκιος, Βίος Ἰσιδώρου, 47, ἔκδ. Π. Ἀθανασιάδη.

 

Ὁ ἐθνικὸς Ἰσίδωρος (6^ος αἰ.)

εἶχε ἐλάχιστη συμπάθεια γιὰ τὴν ποίηση, μιὰ καὶ ὡς ἐπιστημονικὸς κλάδος δὲν φτάνει στὴν ψυχὴ ἀλλὰ παραμένει στὸ ἐπίπεδο τῆς φαντασίας καὶ τῆς γλώσσας.

Δαμάσκιος, Βίος Ἰσιδώρου, 48A, ἔκδ. Π. Ἀθανασιάδη.

 

Ὁ χριστιανὸς Ἀγαθίας (6^ος αἰ.):

ἡ ποίηση εἶναι ἱερὸ πράγμα καὶ θεσπέσιο. Μὲ αὐτὴν οἱ ψυχὲς ἐπιτυγχάνουν μιὰ κατάσταση ἐνθουσιασμοῦ, ὅπως ὁ Πλάτων θὰ ἔλεγε, στὴν ὁποία αὐτοὶ ποὺ ἀληθινὰ ἔχουν γίνει μουσόληπτοι καὶ κατέχονται ἀπὸ τὴν βακχεία αὐτὴ γεννοῦν παιδιὰ ὑπέρτερης ὀμορφιᾶς.

Ἀγαθίας, Ἱστορίαι, 4.30-5.2 (Προοίμιον, 9), ἔκδ. R. Keydell.