...Ὅταν αὐτὰ τὰ πράγματα συνέβαιναν στὴν Ἱερουσαλήμ, μιὰ τρομερὴ φήμη ἦρθε σὲ μᾶς ἀπὸ τὴ Δύση. Ἀκούσαμε ὅτι ἡ Ρώμη πολιορκεῖτο, ὅτι οἱ κάτοικοί της ἐξαγόραζαν τὴν ἀσφάλειά τους δίνοντας χρυσάφι, κι ὅτι ὅταν μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν τοὺς τελείωσαν τὰ πλούτη, πολιορκήθηκαν ξανά, ἔτσι ὥστε νὰ χάσουν ὄχι μόνο τὶς περιουσίες τους ἀλλὰ καὶ τὶς ζωές τους. Ἡ πόλη ποὺ εἶχε κυριεύσει ὅλον τὸν κόσμο, ἁλώθηκε. Ἔπεσε ἐξαιτίας τῆς πείνας προτοῦ καταληφθεῖ μὲ τὸ ξίφος. Λίγοι εἶχαν ἀπομείνει στὴν πόλη, ὥστε νὰ αἰχμαλωτιστοῦν. Ἡ τρέλλα τῆς πείνας βρῆκε διέξοδο σὲ φαύλη τροφή. Οἱ ἄνθρωποι κατέσχιζαν τὰ μέλη ἄλλων ἀνθρώπων, καὶ ἡ μητέρα δὲν λυπόταν τὸ βυζανιάρικο βρέφος της, κι εἰσήγαγε στὸ σῶμα της αὐτὸ ποὺ τὸ σῶμα της εἶχε γεννήσει. Ποιὸς μπορεῖ νὰ μιλήσει γιὰ τὴ νύχτα ἐκείνη, τῆς καταστροφῆς; ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ χύσει ἀρκετὰ δάκρυα γιὰ τοὺς θανάτους αὐτούς; Ἡ ἀρχαία πόλη, ποὺ γιὰ ἑκατονταετίες κυριαρχοῦσε στὸν κόσμο, ἔγινε ἐρείπια. Πτώματα εἶναι ριγμένα στοὺς δρόμους, καὶ τὸ ἀνθρώπινο μάτι ἀντικρύζει τὸ θάνατο σὲ κάθε σπιτικὸ ἀμέτρητες φορές.
Ἐπιστολὴ 127 στὴν Principia, 412 μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.